از نگاه شرقی تعلقات و تجملات و زرق و برق زودگذر، فناپذیر و مانعی است برای تکامل یافتن و انسان از این منظر باید برای زندگی آسوده تر و متنعم تر در جهانی دیگر از پرداختن به عیش و نوش و تجمل گرایی و زندگی پر زرق و برق بپرهیزد تا بتواند به واسطه این محرومیت خوداگاه از نعمت های جهان دیگر بهره مند شود. اما از نگاه غربی پرداختن به لذات دنیوی، تجمل گرایی و بهره مندی از انکانات مادی یک اصل پذیرفته شده است و یا حداقل هیچ منافاتی با زایل کردن زندگی بعد از مرگ او ندارد.
تجمل(نگاه شرقی ، ایران)
تجمل(نگاه غربی، اروپا)